Uit het nieuws 18-04-2022

 

Door: Franklin ter Horst: To translate my newsletter into different languages, click here

In het boek Eindstation Auschwitz staan schokkende voorbeelden van de mensonwaardige behandeling waar de weinige Joden die Hitlers vernietigingsmachine overleefden, na terugkeer in Nederland mee te maken kregen.

Van de naar schatting 140.000 Joodse inwoners die ons land voor de oorlog telde, werden zo’n 107.000 gedeporteerd afkomstig uit zo’n 450 gemeenten; bijna 102.000 kwamen om het leven. Ze werden vermoord in de concentratiekampen of stierven er door honger, ziekte en uitputting. Toen de Amerikaanse opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten, generaal Dwight Eisenhower, de slachtoffers van de dodenkampen zag, gaf hij opdracht om zoveel mogelijk foto’s te maken: ”leg alles nu vast -maak films - zorg dat er getuigen zijn -want ergens in de geschiedenis zal er iemand opstaan en zeggen dat dit nooit is gebeurd.”Wat ook niet vergeten mag worden is hoe mensonwaardig een deel van de Holocaust overlevenden bij terugkeer in Nederland zijn behandeld. In het boek Eindstation Auschwitz wat Eddy de Wind heeft laten herdrukken, staan schokkende voorbeelden.

Men had niet meer op hun terugkeer gerekend en alles wat te roven viel, geroofd. Een van de voorbeelden die in het boek Eindstation Auschwitz staan vermeldt gaat over Ab Schusters, zoon van de Amsterdamse rabbijn, later opperrabbijn, Aron Schuster. In zijn geval kwam de eerste klap toen hij met zijn vader en moeder in een Amerikaanse legertruck bij Valkenburg de grens passeerde. Het gezin had concentratiekamp Bergen-Belsen (waar Margot en Anne Frank om het leven zijn gekomen) en in april 1945 een transport per goederentrein door het ineenstortende Derde Rijk overleefd.

Foto gemaakt door mijn kleindochter Shannon Jacobs, tijdens ons bezoek aan Bergen-Belsen in 2019.

Bij kasteel Oost zag Ab Schusters twee marechaussees staan. Hij hoorde de één tegen de ander zeggen: “Oh daar heb je ze weer. Hadden ze ze niet allemaal kunnen vergassen?”Een vijandige of volstrekt empathieloze houding ten opzichte van Joden, ondanks alles wat was gebeurd, het was volgens Schuster eerder regel dan uitzondering de eerste jaren na de oorlog. Hij hoorde talloze van dit soort verhalen. Leden van zijn vaders gemeente kwamen bij hen thuis om hun hart te luchten. “Mensen kwamen terug in een leeggeroofd huis waar wel de rekening van het energiebedrijf lag of ze die nog even wilden betalen voor de jaren dat ze weg waren geweest. “Mijn vader kwam vaak huilend thuis omdat hij weer iemand van het touw had moeten halen. Ze vertelden mijn vader dat ze niet meer verder wilden, omdat ze niet wisten hoe dat moest nadat ze alles en iedereen waren kwijtgeraakt. Er waren zoveel zelfmoorden”

Ter gelegenheid van tien jaar bevrijding werd een scala aan autoriteiten uitgenodigd om te speechen in de Amsterdamse Nieuwe Kerk. Onder hen was opperrabbijn Schuster. Voor het gezelschap van gezagsdragers en leden van het Koninklijk Huis stelde Schuster vast dat: “een antisemitische ideologie haar sporen in Nederland had nagelaten, zelfs in kringen waar dit voorheen ondenkbaar was geweest.” Achter die wat cryptische woorden school volgens zijn zoon woede over de manier waarop Nederland met de teruggekeerde Joden omging.

De systematische vervolging en deportatie van Joden begon in 1942 nadat de Duitse bezetter eerder al een serie anti-Joodse maatregelen had genomen. Ook de passieve houding van de Nederlandse regering en koningshuis in ballingschap tijdens de deportatie van de Nederlandse Joden gedurende de Tweede Wereldoorlog, is ronduit schokkend.

Toen de oorlog afgelopen was keerden tien miljoen vluchtelingen terug naar huis en haard. Dit voorrecht was voor de meeste overgebleven joden niet weggelegd. Hun gezinnen en families waren uitgeroeid en gemeenschappen waarvan zij deel hadden uitgemaakt waren in de meeste gevallen volledig verdwenen. De enkeling die bevrijd werd stond bijna naakt voor de wereld, gehuld in een gevangenenuniform met schoenen met houten zolen eraan. Ze bezaten niets, zelfs geen ondergoed, sokken of een zakdoek. Velen waren mager als skeletten, vel over been.

Zij die na al de jaren van verschrikking huiswaarts keerden ontdekten dat ze van hun bezittingen waren beroofd. Velen van hen werden niet eens meer binnengelaten in hun eigen huizen. De vroegere buren deden alsof ze hen niet kenden. Hun eigen schilderijen hingen nog aan de muur en hun meubilair stond nog in de kamer. En zo ging het in heel gelovig Europa!

Ze kregen de rekening alsnog gepresenteerd: of ze alsnog de achterstallige belastingen en premies wilden betalen met bijkomende kosten. Voor vele, ook lokale ambtenaren was het weer business as usual. De krant de Gelderlander publiceerde op 18 april 2021 een artikel waarin bijvoorbeeld de gemeente Arnhem zich in de naoorlogse periode kil en zakelijk heeft gedragen tegen de teruggekeerde Joodse inwoners uit hun onderduikadressen of zelfs concentratiekampen. Ze werden in Arnhem zonder enig meegevoel ontvangen. Joodse families en nabestaanden moesten rechtszaken voeren tegen de gemeente om hun onteigende woningen en inboedels terug te krijgen.

Meer dan 10.000 Joodse woningen werden geroofd en doorverkocht door makelaars, notarissen en gemeenten voor eigen stadsvernieuwing, zoals ook dit rijtje in Amsterdam. Van teruggave was geen sprake meer [beeldbron: Stadsarchief Amsterdam]

Vaak was hun kostbare bezit doorverkocht aan ondernemers en vastgoedhandelaren, die zo zeer voordelig een prachtlocatie in handen kregen. De Duitsers legden al deze transacties vast in Verkaufsbücher. De transacties hadden een waarde van bijna honderd miljoen gulden, wat neerkomt op 581 miljoen euro. De documenten kwamen na de oorlog terecht in het Nationaal Archief in Den Haag, waar ze zijn gedigitaliseerd. Journalisten van platform Pointer doken in het archief en wisten van vijfduizend panden en kavels de locatie te achterhalen. In sommige gevallen kocht de gemeente zelf het geroofde vastgoed en deed dit later met mogelijk veel winst weer van de hand. De winst van de nazi’s ging naar een collectieve rekening van de roofbank Lippmann en Liro, waar onder meer kamp Westerbork, kamp Vught en de deportaties naar andere kampen van werden betaald.

Over de terugkeer en opvang van de Joden zijn vele getuigenissen geschreven in het boek de Boekhouders van de Holocaust. “Ze werden niet meer verwacht”. Er zijn talrijke voorbeelden van formalistische ambtelijke onverschilligheid jegens de terugkerende Joden, maar ook bij de lokale ambtenaren en zelfs burgemeesters die geen aandacht besteedden aan brieven van teruggekeerde burgers die informeerden naar mogelijke overlevende familieleden uit dezelfde woonplaats. In die zin was er sprake van continuïteit in het beleid tijdens en na de oorlog.

In het boek 'Jodenjacht; De onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog' van Ad van Liempt en Jan Kompagnie, staan gruwelijke zaken maar ook de rol van het merendeel van de notarissen in Nederland die tijdens de Tweede Wereldoorlog betrokken waren bij de verkoop van huizen van Joden. Dat blijkt uit een groot onderzoek naar het notariaat tijdens de bezetting waarop rechtshistoricus Raymund Schütz is gepromoveerd aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Werden andere beroepsgroepen als de politie, burgemeesters en de advocatuur wel onderzocht, het notariaat bleef onderbelicht. Schütz schreef er het boek Kille Mist over. De historicus toont aan dat het hoofdbestuur van de Broederschap der Notarissen een spilfunctie had bij de doorverkoop van Joodse huizen. Volgens hem was er van een voorliefde voor het nationaalsocialisme nauwelijks sprake. Wel lichtte het hoofdbestuur de globale anti-Joodse maatregelen nader toe in het Correspondentieblad, het orgaan van het notariaat. Dit gebeurde mede onder druk van de leden die snelle en goede informatie verlangden over de uitvoering van de maatregelen van de bezetter.

De barbaarsheid van de Palestijnse moordmachines kent weer geen grenzen

Moordpartijen op onschuldige Israëlische burgers worden uitbundig gevierd. Israëls ‘vredespartner’ is een niets anders dan een doodscultuur. Familie van de moordenaars worden al jaren rijkelijk betaald met geld van de Westerse donoren, niet omdat ze zo van die Palestijnen houden, maar omdat ze de Joodse staat het liefst van de aardboden zien verdwijnen. Het "pay to slay"-programma gaat door en Palestijnse leiders veroordelen terreur alleen in het Engels. In het Arabisch zeggen ze iets heel anders. Op de avond van 7 april 2022 zaten de twee vrienden Tomer Morad en Eytam Gini, 27 in een bar in Tel Aviv, toen de Palestijnse terrorist Fathi Zidan Hazem, 29 jaar, uit het vluchtelingenkamp in de terreurstad Jenin, het vuur opende. Zij  werden met spoed naar een ziekenhuis in Tel Aviv gebracht waar ze werden gereanimeerd, voordat hun dood werd vastgesteld. 

 

De twee vermoordde Israëliërs, Tomer en Eitam, beiden 27, groeiden samen op in Kfar Saba.

 

Nog eens acht slachtoffers werden behandeld in een aantal ziekenhuizen in Tel Aviv.  Barak Lofan, 35, vader van drie kinderen uit Givat Shmuel, stierf op vrijdag 8 april in het ziekenhuis aan de verwondingen. 

Honderden leden van de Shin Bet en strijders van de Yamam-eenheid voor terrorismebestrijding begonnen na de moordpartij aan een uitgebreide klopjacht om de aanvaller te vinden en na te zijn ontdekt geëlimineerd. Naast de feestvreugde op recente golf van terreuraanslagen in de gebieden die onder controle staan van het bewind in Ram-allah prijzen ook diverse publieke figuren uit het terreurstaatje Qatar de daders van de moordpartijen. In tweets worden ze als martelaren beschreven die beloond zullen worden met het Paradijs, terwijl de Israëlische slachtoffers werden beschreven als soldaten of kolonisten terwijl het om onschuldige burgers gaat. Qatar staat bekend als één van de grootste sponsoren van het hedendaagse moslimterrorisme waaronder de Palestijnse terreurbeweging Hamas in Gaza. Ook is het bewind in Qatar in heel Europa actief in het sponsoren van Moslimbroederschap-radicalisme.

Achter al die moordpartijen zit een goed geoliede industrie van Jodenhaat aangewakkerd door de Palestijnse leiders en verder gevoed door de mainstream media. Uiteindelijk zorgt al deze anti-joodse desinformatie ervoor dat terroristen geloven dat hun gruwelijke misdaden gerechtvaardigd zijn. Omdat Jodenhaters constant honger hebben, is er een groot aantal NGO’s, journalisten en activisten (tegenwoordig allemaal ongeveer hetzelfde), die de Joodse staat onder een microscoop leggen en deze aan een inspectie houden die geen natie ter wereld zou overleven. Om hen op weg te helpen, worden de Palestijnse kinderen plichtsgetrouw gestuurd om de soldaten te confronteren, met de stenengooiers erachter – en 100 camera’s die allemaal de meest bedrieglijke hoek proberen vast te leggen. Bijna elk artikel over Israël, elk rapport dat tegenwoordig in het westen opduikt, is geworteld in scheve berichtgeving en opzettelijke fictie.

De nieuwe ‘Zeppelin’ ballon die over Israël waakt

Tijdens een gezamenlijke plechtigheid werd een nieuwe ‘Zeppelin’-ballon, die boven een niet nader genoemde locatie in Galilea zweefde, ingewijd. Deze ballon is te vergelijken met een soort ‘oog in de lucht’ dat waakt over de grenzen van Noord-Israël en daarbuiten. Aan de onderkant van de zeppelin zijn ultramoderne sensoren gericht. Door de extra hoogte kunnen radarsensoren in de lucht veel verder doordringen in vijandelijk gebied dan sensoren op het land. Ze geven een waarschuwing voor geavanceerde dreigingen uit meerdere richtingen vanuit vijandige gebieden voordat ze Israëls luchtruim binnendringen.

AfbeeldingHet luchtschip en het bijbehorende systeem worden “Hemeldauw” – Tal Shamayim (טל שמיים) in het Hebreeuws –  genoemd. In een tijd van constante, duizelingwekkende technologische vooruitgang, lijkt het verrassend dat deze “eenvoudige” methode nog steeds wordt gebruikt. Desalniettemin blijkt het een betrouwbaar en kosteneffectief middel te zijn om bewakingsapparatuur hoog in de lucht te plaatsen op een stabiel uitkijkpunt om verder te kijken dan de grond of zelfs bergtoppen. Advanced Warning Aircraft (AWACS) kan vergelijkbare functies uitvoeren, maar vereist constante beweging, veel brandstof en een bemanning van technici hoog in de lucht. In het verleden zijn Israëlische bewakingsballonnen gestationeerd aan de noordgrens met Libanon en boven de zuidelijke Negev-woestijn. De Hemeldauw in het noorden heeft nieuwe en geavanceerde vaardigheden en is een van de grootste in zijn soort van de wereld.

Op 10 april staken Palestijnse relschoppers opnieuw het Graf van Jozef in Sichem in brand

Ook de grafsteen die het graf van Jozef markeerde werd vernield. De schade is enorm en niet alleen aan de eigendommen van het Joodse volk, maar ook een schade aan een historische plek die duizenden jaren oud is. Twee chassidische joden werden op 11 april neergeschoten en gewond toen ze probeerden het graf te bezoeken. In de Oslo Akkoorden van 1994 werd het graf aanwezen als een plaats onder Israëlische controle. Wijdverspreide Arabische rellen en internationale druk leidden ertoe dat Israël in het begin van 2000 het beheer van de site overgaf aan de Palestijnse Autoriteit. Sindsdien zijn er meerdere brandstichtingen geweest en herhaalde incidenten van Arabische menigten die Joden aanvielen die de plaats bezochten om er te bidden.

Schade aan het graf van Jozef veroorzaakt door Arabische relschoppers, 10 apr. 2022. (Twitter/Screen grab)

 

Het graf van Jozef ligt in Sichem waar Abraham zijn tenten opsloeg na aankomst in het land Kanaän en waar de Here aan hem verscheen, bij de terebint van Moré. Sichem wordt door de Arabieren Nablus genoemd en is één van de steden die Israël aan het PLO-bewind heeft overgedragen zoals in de gesloten Oslo-akkoorden in 1993  is overeengekomen.

 

Als onderdeel van de Oslo-akkoorden was afgesproken dat het graf van Jozef door Israëlische militairen bewaakt zou worden en het Joden en Christenen toegestaan was, het te bezoeken. Het heiligdom is de afgelopen jaren meerdere keren het toneel geweest van verwoestingen door Palestijnen. In september 1996 werden zes Israëlische militairen gedood en vielen er een groot aantal gewonden toen terroristen van Arafats Fatah beweging een mislukte poging ondernamen de bewaking van het graf over te nemen. Na de door Jasser Arafat afkondigde 2e intifada op 29 september 2000, namen de aanvallen op Israëlische doelen in alle hevigheid toe en werd het graf van Jozef, plaats van dagelijkse ongeregeldheden.

Volgelingen van Arafat lieten hier de gewonde Israëlische soldaat Madhat Yusuf doodbloeden door ambulancepersoneel de toegang te beletten. In een poging de gemoederen te kalmeren besloot de toenmalige Israëlische premier Ehud Barak daarop het leger bij de tombe terug te trekken. Honderden uitzinnige barbaren, waaronder politieagenten, trokken vervolgens naar het graf, beukten met mokers de muren kapot en staken de bijbehorende synagoge in brand. Tweeduizend heilige boeken werden verbrand en meer dan drieduizend jaar Joodse geschiedenis totaal verwoest. Wat niet onder de slopershamer viel werd gestolen: computers, aanrechten, en zelfs toiletpotten. Rabbijn Hillil Lieberman die een kijkje kwam nemen omdat hij niet kon geloven wat er gebeurt was, werd op gruwelijke wijze vermoord.

PLO-Arabieren verwoesten het graf van Jozef  in het Bijbelse Sichem in september 2000.

 

Jasser Arafat haastte zich voor de tv-camera’s te verontschuldigen en verklaarde dat de boel weer snel zou worden opgeknapt. Maar in plaats van het beheer weer aan Israël over te dragen, liet hij het gebouw groen schilderen en omdopen tot moskee. Volgens PLO-woordvoerder Abu Talal Nasar ,,is het graf ten onrechte door de Joden  aangemerkt als het graf van Jozef. Hij zou nooit in Palestina zijn geweest en dus ook niet begraven. Hij woonde in Egypte en is daar ook begraven.” Het bewind in Ramallah beweert echter dat het lichaam van Jozef begraven ligt bij dat van de patriarchen in Hebron. In het graf in Sichem liggen opeens de beenderen van een moslim genaamd Sjeik Yusuf Dukat, die rond 1850 zou hebben geleefd. Merkwaardig dan dat Arafats volgelingen het graf van deze sjeik hebben vernield!

 

Op 19 februari 2003 ontdekte Rabbi Yisrael Weiss dat de twee meter grote steen die het graf van Jozef bedekt, praktisch geheel was vernield. De omgeving van het graf lag vol met vuilnis en auto onderdelen. Op 11 februari 2008  deden een groep Arabische vandalen opnieuw een poging het graf te verwoesten. Op 16 september 2010 heeft het graf van Jozef een nieuw dak gekregen. Honderden mensen waren in de gemeenschap van Mitzpe Yosef aanwezig om de verwoesting van tien jaar geleden te herdenken.

 

Op 23 januari 2013 werd Jozefs graf opnieuw ernstig ontwijd. De groep van ongeveer 2500 Joodse pelgrims vertelden aan de Israëlische krant Ma'ariv dat de Joodse heilige boeken waren verbrand, meubels vernield, het stonk er naar urine en er was duidelijk geprobeerd het gebouw in brand te steken. ,,Alleen barbaren zouden zulke verschrikkelijke dingen doen bij een dergelijke heilige plaats”’ vertelde de plaatselijke Joodse leider Gershon Mesika aan de krant. ,,Israël kan niet langer toelaten dat zijn heilige plaatsen ongehinderd worden ontheiligd.” De internationale gemeenschap zwijgt in alle talen over deze voortdurende misdaad vol haat en het ontbreken van godsdienstvrijheid voor Joden die bij dit Bijbelse gedenkteken willen bidden.

 

In de nacht van 15 op 16 oktober 2015 bestormde een bende Palestijnse barbaren van naar schatting 100 personen met molotovcocktails het graf van Jozef en staken het in brand. Zoals gebruikelijk trok de ‘Palestijnse politie’ die de site moest beschermen zich terug en liet toe dat de Tombe werd vernield en de inboedel verbrand.

 

Enkele onderwerpen uit de Covid-19 zwendel

 

 (1) Emeritus hoogleraar: ‘Waarom laten jullie je vermoorden door de overheid?

Het is nog erger dan we dachten, zei microbioloog Sucharit Bhakdi over de effecten van de coronaprik. “We wisten dat het erg zou zijn, maar niet dat het zo erg zou zijn. Het is een ramp,” zei de emeritus hoogleraar in gesprek met Maria Zeee. “Het is een wereldramp. Er moet een einde aan komen. Waarom laten jullie je vermoorden? Jullie worden vermoord door je eigen overheid en door de mensen achter deze agenda.”Het is moord omdat inmiddels bekend is dat mensen sterven door de vaccins, aldus Bhakdi. Hij zei ook dat de vaccins zich nog steeds in de experimentele fase bevinden en dat het vaccineren van kinderen in strijd is met de Code van Neurenberg omdat ze geen geïnformeerde toestemming kunnen geven. “Dit kan niet getolereerd worden!”De vaccinmakers zijn schuldig totdat ze hun onschuld hebben bewezen, zei Bhakdi. “Ze zijn al maanden schuldig en er wordt niets tegen gedaan. Er is op zijn minst sprake van poging tot moord. Elke prik is poging tot moord.”De microbioloog wees erop dat Duitse advocaten in het parlement kenbaar hebben gemaakt dat voortzetting van de vaccinatieagenda poging tot moord is of moord, als de persoon sterft. We hebben het hier over misdaden tegen de menselijkheid, zei Bhakdi, toevoegende dat geen enkele politicus of vaccinmaker beschermd is. “Zij zijn persoonlijk aansprakelijk.”

 

(2) Triest record: al meer dan 1000 sporters in elkaar gezakt, veel doden

Het aantal omvallende of overleden sporters heeft een triest record bereikt. Er zijn in korte tijd al meer dan 1000 gevallen gedocumenteerd, schrijft internetkrant Wochenblick. In de meeste gevallen gaat het om gezonde en jonge mensen. De gemiddelde leeftijd van de overleden sporters is schokkend: 38 jaar. Politici en media kijken nog steeds de andere kant op en proberen het probleem te negeren. De Oostenrijkse krant Der Standard schreef in september 2021 dat één iemand was gestorven en tientallen mensen in elkaar waren gezakt tijdens een ‘volkomen normale marathon’. Van de atleten was 93 procent gevaccineerd. Nooit eerder haalden zo weinig atleten de finish. Tijdens het tennistoernooi van Miami moesten 15 spelers opgeven vanwege gezondheidsproblemen.

De website ‘Plotseling en Onverwacht’ heeft meer dan 1000 gevallen gedocumenteerd, waarbij sporters in elkaar zijn gezakt of zijn gestorven. Enkele voorbeelden: in Spanje overleed een 13-jarige voetballer. Een 23-jarige Roemeense waterpolospeler verliet na een wedstrijd het bad, zakte in elkaar en overleed. Een 22-jarige Italiaanse bodybuilder stierf plotseling terwijl hij buiten zijn huis in zijn auto zat. De motor draaide nog. Een 15-jarige Spanjaard zakte tijdens een basketbalwedstrijd in elkaar na een hartstilstand. Hij overleed in het ziekenhuis. Zo meldde het Duitse magazine Focus dat veel bijwerkingen niet worden gemeld en liet de Berliner Zeitung een arts aan het woord die kritiek heeft op de vaccinatie. De Duitse omroep ARD berichtte zowaar dat mensen met vaccinatieschade in de steek worden gelaten.

 (3) Autopsies bevestigen: ‘We zien de vingerafdruk van het vaccin overal in het lichaam’.

 

Volgens de Amerikaanse internist en cardioloog Peter McCullough injecteren de coronavaccins genetisch materiaal in menselijke cellen, waarna het genetisch materiaal het spike-eiwit begint te produceren. We produceren dus zelf dit gevaarlijke eiwit. Het genetisch materiaal is verpakt in lipide nanodeeltjes, piepkleine vetbolletjes. Op de plek in het lichaam waar ze terechtkomen, installeren ze de genetische code voor het spike-eiwit.  Nadat het lichaam het spike-eiwit begint aan te maken, valt het immuunsysteem dit lichaamsvreemde eiwit aan. Onze eigen cellen worden aangevallen. We hebben nog nooit eerder vaccins gehad die dit doen, benadrukte McCullough. De lipide nanodeeltjes komen overal in het lichaam terecht. Bij sommige geluksvogels blijft een groot deel van de nanodeeltjes achter in de arm. Zij ervaren alleen wat pijn op de prikplek. Bij veel andere mensen verspreiden ze zich door het lichaam, aldus de internist. Autopsies die zijn uitgevoerd in Oostenrijk en Duitsland hebben aangetoond dat bij mensen die kort na vaccinatie zijn overleden de vingerafdruk van het vaccin overal in het lichaam kan worden gevonden. “In het brein, in het hart, in het beenmerg, in de voortplantingsorganen, in de lymfeklieren,” zei McCullough. “We hebben nog nooit eerder een vaccin gehad dat naar het menselijk brein gaat. We hebben nog nooit eerder een vaccin gehad dat naar het menselijk hart gaat. Dit is zeer verontrustend,” voegde hij toe.

Franklin ter Horst

Terug naar: Inhoud