Duitsland
en de Europese Unie steunen haat tegen Israël
Door: Franklin ter Horst (Aangemaakt:
26 juni 2017) (Laatste bewerking: 19 februari 2023)
De mentaliteit van veel Europeanen tegenwoordig lijkt op die van grote delen van de bevolking in de middeleeuwen, die een vergelijkbaar irrationeel en van haat vervuld beeld van het Joodse volk hadden. Schoolboeken in diverse Europese landen maken zich schuldig aan Joden-en Israél haat. Leugens over Israëls geschiedenis worden openlijk op scholen onderwezen.
Onderwijs is een
voorbeeld hoe een hele generatie jongeren besmet kunnen worden met het
anti-Israël virus. Zo heeft een Duits-Israëlisch onderzoek vastgesteld dat de
meeste Duitse schoolboeken Israël als een oorlogszuchtige entiteit neerzetten.
Daarnaast hebben ze de grootste moeite om de Palestijnse terreurmachine tegen
onschuldige Israëlische burgers als terroristische activiteiten voor te
stellen. Als men steeds opnieuw Israël veroordeelt en aanvalt en grotendeels de
enorme politieke criminaliteit in vele delen van de Arabische wereld buiten
beschouwing laat, wordt er een sfeer gecreëerd, waarin de meest absurde ideeën
en leugens ontstaan.
Het 'Mideast Freedom Forum Berlin' presenteerde op 28 juni 2017 op een persconferentie waaraan drie leden van het parlement deelnamen in de Duitse Bondsdag, een studie over Palestijnse schoolboeken. Men ontdekte dat in 15 leerboeken voor de vakken Geschiedenis en de Nationaal Onderwijs het bestaan van de staat Israël nergens wordt teruggevonden. Bovendien blijken de boeken aan te zetten tot haat en geweld tegen Israël. Ook werd vermeld dat deze schoolboeken met Duits geld worden gefinancierd. Daarnaast blijken de boeken ook in de scholen van de VN Relief and Works Agency (UNRWA) worden gebruikt, Duitsland is een van de grootste financiers van de UNRWA. Palestina wordt op de kaarten weergegeven met de grens van Israël, samen met de Bijbelse gebieden Judea en Samaria en de Gazastrook, zonder enige vermelding van Israëlische steden zoals Tel Aviv. Verder worden Joden en Israëli's op een zeer negatieve manier voorgesteld. Joden werden aangeduid als tegenstanders van Mohammed en als zionistische bezetters die als doel hebben de Palestijnen uit hun land te verdrijven. De reden van de Joodse emigratie uit Europa en het lijden van de Joden tijdens de Holocaust blijven vanzelfsprekend onvermeld.
Om uiting te
geven aan hun afkeer van Israël gaan diverse Europese volksvertegenwoordigers
op bezoek bij anti-Israëlische organisaties om hun leugenachtige propaganda aan
te horen zoals van de extreemlinkse NGO´s “B´Tselem” en “Breaking the
Silence”, die eigen land en volk vervloeken. Daarnaast worden miljoenen in
de kas van deze organisaties gestort. Beide organisaties hebben het vervloeken
van eigen land en volk tot hun taak gemaakt door met regelmaat met
manipulatieve en vervalste berichten te komen. Deze figuren deinzen er niet voor terug om
zich bijvoorbeeld door de anti-Israël kliek in de VN-veiligheidsraad als
“kroongetuigen” te laten misbruiken.
Onder de
bezoekers van deze organisaties was ook de Duitse minister van Buitenlandse
Zaken Sigmar Gabriel. Deze minister stond
al bekend als een onnozele hals die zich zonder een greintje diplomatie in het
binnen- en buitenland als een olifant door de porseleinkast pleegt te sjokken.
Ook gooit meneer met regelmaat flink wat olie op het
anti-Israëlische vuur. Zo noemt hij Israëls legaal gekozen leiders, illegaal.
In 2012 noemde hij op zijn Facebook pagina Israël een “apartheid regime”.
Het is hem ook gelukt de Duits-Israëlische relatie behoorlijk te vertroebelen.
In eigen land worden andersdenkenden door hem afgedaan als “tuig” of nazisten.
Tijdens zijn bezoek aan Israël heeft hij nog eens duidelijk laten zien tot het
Israël-vijandige kamp te behoren door tegen het advies van de Israëlische
regering in, toch op bezoek te gaan bij zowel Breaking the Silence als
“B´Tselem waarop de Israëlische premier Netanyahu weigerde hem te
ontmoeten. Als reactie hierop probeerde Gabriel voor de Duitse tv de indruk te
wekken dat hij door de regering in Jeruzalem gechanteerd zou zijn.
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken
Sigmar Gabriel.
Ook ging
Gabriel op bezoek in het landroversnest Ramallah voor een gesprek Rami
Hamdallah, de ‘minister-president’ die de islamitische doodscultuur Hamas en de
in
Malca Goldstein-Wolf,
een Joodse vrouw uit Keulen eiste op 22 december
In Duitsland is het naziverleden niet alleen blijven hangen bij neonazi-groepen. Jodenhaat leeft ook bij andere bevolkinsgroepen. Daarnaast heeft de Duitse “welkomstpolitiek” voor vluchtelingen, waaronder grote horden moslims voor toename van antisemitisme geleid. De Duitse regering zou er een diepgaand onderzoek naar moeten houden wie bijdraagt aan de wijdverbreide, gitzwarte opvattingen over Israël in Duitsland. Ook de eenzijdige berichtgeving door Duitse media draagt in belangrijke mate bij aan de demonisering van Israël.
Het lijkt erop dat de Shoah (Holocaust) eenvoudigweg is ontsnapt aan het geheugen van Angela Merkel en een deel van de Duitse bevolking. De sympathie van Merkel en consorten voor de Palestijnse landrovers en haar sympathie voor de Iraanse genocidale ayatollahs vanwege winstgevende handelsovereenkomsten, is ronduit schokkend. Ook Merkel weet dat zowel de “Bende van Ram-allah” als Iran streven naar volledige vernietiging van de Joodse staat. Duitsland heeft daarmee elk recht verloren om Israël te bekritiseren.
Wanneer men de Duitse reacties op Trump´s Jeruzalem-beslissing bekijkt, blijkt Duitsland een Israël probleem te hebben. Naar buiten toe doet men zich voor als onverschrokken vriend van Israël, in de realiteit echter toont men alle begrip voor de doodsvijanden van de joodse staat. Bij iedere passende en niet passende gelegenheid bezweert men dat het bestaansrecht van Israël tot het Duitse openbaar belang zou behoren en veroordeelt men luidkeels en met opgezette borst iedere vorm van antisemitisme. In feite laat men echter geen gelegenheid ongebruikt om Israël te grof te demoniseren. Zo beweerde de boven genoemde Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Sigmar Gabriel, dat Israël in Hebron een Apartheidsregime zou hebben opgericht. Ook noemde hij de corrupte Palestijnse terreurleider Mahmoud Abbas zijn vriend en kwam hij bijeen met vertegenwoordigers van overwegend vanuit Europa gefinancierde NGO´s, die onder de dekmantel van burger-maatschappelijke betrokkenheid aan de delegitimering en demonisering van Israël werken. In Duitsland werd echter niet het gedrag van Gabriel bekritiseerd, maar de Israëlische reactie hierop.
De klucht rondom de weigering van de gebruikelijke juridisch bindende belofte tot teruggave van Qumran-teksten aan Israël, die tijdens een tentoonstelling in Frankfurt getoond zouden worden, is slechts een van de vele voorbeelden. Dit is het resultaat van een omvattende weigering de realiteit te zien, waarvan de wortels veel dieper liggen en vooral iets te maken hebben met Duitsland, de Duitsers en hun gevoeligheden. Ze kunnen het kennelijk niet verdragen dat Israël een modern en liberaal land is geworden, dat pocht op zijn culturele identiteit, dat bereid is deze ook met wapengeweld te verdedigen, dat niet bereid is zichzelf op te geven, maar daadwerkelijk om het eigen bestaan vecht – dat gaat het gemiddelde Duitse voorstellingsvermogen ver te boven. De staat van de Joden is de permanente waarschuwing van de realiteit: dat de wereld niet vreedzaam is, dat vrede met wapens afgedwongen moet worden, dat hardheid noodzakelijk is om te overleven. In principe is het deze voortdurende confrontatie met de werkelijkheid die de Duitser Israël niet vergeeft. En daarom is het geen wonder dat men in Duitsland, alle lippendienst ten spijt, Israël bij bijna iedere zich biedende gelegenheid waarschuwt en zou willen opvoeden en dat men welwillend tegenover Israël-vijandige demonstraties en antizionistische manifestaties staat.
De Duitse president Frank Walter Steinmeier was een paar jaar geleden een paar dagen op bezoek in Israël en Ramallah. Hij ging eerst naar het Holocaust museum in Jeruzalem om daar een krans te leggen ter nagedachtenis van de miljoenen Joodse slachtoffers van Nazi-Duitsland. Vervolgens reisde hij naar Ramallah om daar een krans te leggen op het graf van de aartsterrorist Jasser Arafat, de schurk die verantwoordelijk was voor de dood van talloze onschuldige Israëlische burgers. Hoe hypocriet kan een mens zijn!
Ook stuurde deze Steinmeier een felicitatietelegram naar het terreurbewind in Iran ter ere van de veertigste verjaardag van de islamitische revolutie, ook in naam van zijn landgenoten. Een felicitatiebrief voor een regime dat de eigen bevolking terroriseert met massale executies en marteling, dat vrouwen brutaal vervolgd, dat Israël dreigt te vernietigen, die het Midden-Oosten met zijn milities bezetten, en de Holocaust ontkent. Schandaliger kan het niet! Deze Steinmeier vond het in 2008 als toenmalige minister van Buitenlandse Zaken ook prima dat de ex-Iraanse vice-minister van Buitenlandse Zaken Muhammad Javad Ardashir Larijani de vernietiging van Israël eiste en de Holocaust ontkende. Ook komt er geen enkele kritiek op de financiering van terreurgroepen zoals Hamas en Hezbollah. Steinmeier beloofde de ayatollahs verder de bilaterale relaties en de dialoog intens te handhaven om zo crises en conflicten te overwinnen.
De door Gabriel bezochte Breaking the Silence is een groep die zich toewijdt aan het belasteren van het Israëlische leger (IDF), haar soldaten en officieren door hen voortdurend te beschuldigen van het uitvoeren van oorlogsmisdaden. Het verzamelt getuigenissen van Israëlische militairen die dienden in de zogenaamde ‘bezette gebieden’ en tijdens de oorlogen tegen het terreurbewind Hamas is Gaza. Deze militairen beschuldigen het eigen leger van wandaden tegen de Palestijnen. Volgens de Israëlische organisatie NGO Monitor gaat het echter om anonieme en oncontroleerbare getuigenissen van militairen die vervolgens als waarheid worden gepresenteerd. Het blijkt echter te gaan om een groep die door diverse internationale organisaties wordt gefinancierd en wiens doel het is het Israëlische leger (IDF) zoveel mogelijk schade te berokkenen. Men wil doorgaan voor een mensenrechtenorganisatie maar deze club blijkt niets anders dan een organisatie met een anti-Israëlische, pro-Palestijnse politieke agenda. Het bezoek van Gabriel was een duidelijke steun in de rug voor deze club en een grove schoffering aan het adres van Israël.Duitsland geeft niet alleen politieke steun aan deze organisaties maar ook financiële steun.
Ook links-liberale mensenrechtenorganisatie B’Tselem is een club met een politieke agenda die zich richt tegen de staat Israël. Aan geld geen gebrek want de gulle donoren uit het Westen zorgen ervoor dat ze kunnen beschikken over voldoende financiële middelen om hun anti-Israël activiteiten voort te zetten. 65 procent van hun budget komt van Europese regeringen. B’Tselem is één van de maar liefst 27 links-liberale bewegingen in het land die Israël vanwege het 'veroveren van de bezette gebieden', in het buitenland in een slecht daglicht plaatsen. Ze krijgen niet alleen financiële ondersteuning van regeringen maar ook van christelijke kerken uit onder meer Denemarken en de Verenigde Staten. 'Wij zijn trots op de financieringen vanuit het buitenland, waarmee we Israëls onrecht tegenover de Palestijnen aan het licht kunnen brengen,' aldus een commentaar van B’Tselem. 'Deze landen, die ons financieren, behoren tot de beste vrienden van Israël.' Hoewel dit soort zichzelf hatende Joodse bewegingen slechts een miniem groepje aan de rand van de Israëlische maatschappij vormen, ondervinden ze veel steun van de buitenlandse Israël hatende meute.
Israël heeft jarenlang diep gebogen voor de Europese druk. Bijgevolg zag het haar internationale status ondermijnd worden en haar recht op soevereiniteit ter discussie gesteld. Maar de macht van de kliek in Brussel is wat betreft Israël tanende. Gevolg is dat het beleid van Brussel steeds giftiger wordt. Volgens de topambtenaren van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, hebben de Europese regeringen tot voor kort hun ontmoetingen met “B´Tselem” en “Breaking the Silence”, voornamelijk privé uitgevoerd, ver weg van de draaiende televisiecamera’s. Dit veranderde echter in februari 2017 toen de Belgische premier Charles Michel tijdens zijn 3-daags bezoek aan Israël en in de Palestijnse gebieden Netanyahu schoffeerde toen hij in weerwil van Netanyahu’s verzoek, persoonlijk op bezoek ging bij beide organisaties. België financiert vele binnen- en buitenlandse ngo’s en ook diegenen die in Israël zelf actief zijn, die allen hetzelfde gemeenschappelijk doel delen met name het imago van Israël te besmeuren op het internationale forum en de soevereiniteit en het bestaansrecht van de Joodse staat te ondermijnen.
De Belgische premier Charles Michel op bezoek bij Breaking
the Silence
Deze
diplomatieke miskleun van premier Michel zette uiteraard meteen kwaad bloed bij
Israël. De Belgische overheid voert al jaren een anti-Israël, pro Palestijns
beleid. Er zijn zelfs initiatieven aan de gang van de Belgische openbare
aanklager die voorname Israëliërs, waaronder Tzipi Livni en IDF officieren, wil
aanklagen (voor vermeende oorlogsmisdaden). De Belgische socialistische
Europarlementariër Veronique
De Keyser heeft gezegd dat ze de Israëlische ambassadeur zou
“wurgen” als hij zou komen om te praten over Israëls veiligheid. Na “Operation
Protective Edge” (in de zomer van 2014 begonnen met militaire aanval op Gaza om
de terreur van Hamas te stoppen) viel Willy Claes, de socialistische voormalige
secretaris-generaal van de NAVO, Israël aan. Hij zei: “Israël moet erkennen dat
het enorme historische krediet, dat het Jodendom na de Tweede Wereldoorlog
heeft opgebouwd, nu is opgebruikt.” Claes heeft kennelijk nooit enige moeite
gedaan de reden van deze oorlog te onderzoeken.
Net als in vorige situaties had Israël ook in de zomer van 2014 geen andere keus meer dan terug te slaan om haar burgers te beschermen tegen de onophoudelijke raketbeschietingen vanuit Gaza. Diverse Europese anti-Israël goeroes beschuldigden de Joodse staat van ‘onbeheerste agressie’ ’monsterachtige moordpartijen’ ’massaslachtingen’ en ‘misdaden tegen de menselijkheid’. Een heel leger van door haat gedrogeerde antisemitische breinen kregen van de media weer volop de ruimte het publiek te trakteren op ranzige en ordinaire leugens.
Duitse prijs voor de Palestijnse
terreurleider Mahmoud Abbas
In Duitsland wordt sinds 2005 de Steiger Award uitgereikt aan iemand die zich bijzonder heeft onderscheiden op het gebied van bijvoorbeeld tolerantie, liefdadigheid, muziek, film, media, sport, milieubescherming of het bevorderen van de eenheid binnen de Europese Unie. Deze keer werd de prijs uitgereikt, aan Mahmoud Abbas. De bendeleider werd onderscheiden met een speciale prijs voor ‘Hoop op Vrede’. In de toespraak werd gezegd: ‘Met deze onderscheiding wil de jury een duidelijk statement maken vanwege het stagnerende vredesproces tussen Israël en Palestina.’ Het heeft de jury niet uitgemaakt dat Mahmoud Abbas in 1982 zijn proefschrift schreef over ‘de geheime relatie tussen het nazisme en het zionisme’. Ook niet dat hij een notoire ontkenner van de Holocaust is, en betwijfelt of er ooit gaskamers zijn geweest waarin Joden werden vermoord.
De Palestijnse terreurleider Mahmoud
Abbas met zijn Steiger Award
Dat hij terreur aanwakkert en verheerlijkt en gewetenloze moordenaars ‘helden en martelaren’ noemt, heeft eveneens geen rol gespeeld. De man wil geen vrede want in toespraken die hij in het Arabisch voor zijn eigen bevolking houdt, hitst hij de Palestijnen voortdurend op tegen Israël. De jury in Bochum heeft van deze prijsuitreiking een lachwekkende vertoning gemaakt een onvervalste antisemiet en Holocaustontkenner met de Steiger Award te onderscheiden is, en dat nog wel op Duitse bodem. Een schande!
De acties van de EU leggen haar diepe vijandigheid tegenover Israël bloot in Europa's proxy-oorlog tegen de Joodse staat, evenals haar onverholen vooringenomenheid ten gunste van de Palestijnen.Door zich druk te maken over Israël en de misdaden van Hamas in de Gazastrook te negeren, bewijst de EU de twee miljoen Palestijnen die daar wonen een enorme slechte dienst. De acties van de EU lijken altijd meer gericht op het haten van Israël dan op het helpen van de Palestijnen.
Op 30 januari 2023 bezochten vertegenwoordigers van de Europese Unie en verschillende andere landen, waaronder België, Brazilië, Denemarken, Ierland, Spanje en Zweden, de Palestijnse gemeenschap van Khan al-Ahmar op de Westelijke Jordaanoever "om hun bezorgdheid te uiten over de dreigende sloop van het dorp."Khan al-Ahmar, waar 38 Palestijnse families wonen, werd meer dan tien jaar geleden illegaal gebouwd als onderdeel van het plan van de Palestijnse Autoriteit om illegaal land in beslag te nemen in de buurt van Jordanië in zone C van de Westelijke Jordaanoever, die uitsluitend door Israël wordt gecontroleerd overeenkomstig de Oslo-akkoorden die tussen de Palestijnen en de Israëlische regering zijn ondertekend.Enkele dagen voordat de ambtenaren en diplomaten van de EU het dorp bezochten, sloopte de Palestijnse terreurgroep Hamas, die de Gazastrook regeert, tientallen huizen in Gaza in de buurt van Egypte, als onderdeel van een plan om een kustweg uit te breiden. De EU-ambtenaren en andere buitenlandse diplomaten -- die naar het Midden-Oosten waren gekomen om solidariteit te betuigen met de bewoners van het illegale dorp op de Westelijke Jordaanoever -- namen niet eens de moeite om commentaar te geven op de sloop van de huizen die Hamas had verwoest. Wat nog pijnlijker en vernederender is voor de Palestijnen, is dat EU-functionarissen die regelmatig de Gazastrook bezoeken opzettelijk het lijden negeren van de Palestijnen die onder Hamas leven.
Hamas bendeleiders
De Europeanen moedigen de
Palestijnen verder aan om de wet te overtreden door illegaal te bouwen in
strijd met de Oslo-akkoorden. Onlangs bleek uit een vertrouwelijk document van de EU-missie in Oost-Jeruzalem dat Brussel
actief samenwerkt met de Palestijnen om heel gebied C over te nemen door tal
van andere illegale "feiten op de grond" te bouwen. Door dit te doen heeft
de EU zichzelf gediskwalificeerd om de rol van een eerlijke bemiddelaar te
spelen in een toekomstig vredesproces tussen de Palestijnen en Israël.De acties
van de EU leggen haar diepe vijandigheid tegenover Israël bloot in Europa's
proxy-oorlog tegen de Joodse staat, evenals haar onverholen vooringenomenheid
ten gunste van de Palestijnen.
Duitsland weigert Hezbollah volledig
als terroristische organisatie aan te duiden
De anti-Israël kliek onder leiding van Angela Merkel weigert een onderscheid te maken tussen verschillende takken van Hezbollah. Berlijk weigert om geheel Hezbollah als terroristische organisatie aan te duiden. Alleen de gewapende tak wordt als terroristisch gezien. Een foute opstelling, daar Hezbollah zelf niet een dergelijk onderscheid maakt en zichzelf als één organisatie ziet.Volgens de Duitse regering is de kwestie Hezbollah onderdeel van het Israëlisch-Palestijns conflict. De Duitsers gaan hierbij echter heel bewust voorbij aan het feit dat Hezbollah een Libanese organisatie is die actief ondersteund wordt door Iran door middel van wapens en financiën. Hezbollah is in 1982 ontstaan nadat het regime in Damascus toestond dat een groep van 500 leden van de Iraanse Revolutionaire Garde zich in Baalbek vestigde om het zaad te zaaien van wat later Hezbollah zou worden.
Hezbollah werd opgericht, niet met de bedoeling om het Israëlische leger in Zuid-Libanon te bestrijden, maar om de Arabische wereld met terreur te helpen de staat Israël te vernietigen. Zonder hulp Iran kunnen de religieuze moslimfanaten van Hezbollah niet bestaan. De Iraanse middeleeuwse Ayatollahs trekken aan de touwtjes en Mohammeds gewelddadige volgelingen acteren zodra ze daar het bevel toe krijgen. Hezbollah is geen verzetsgroep maar een moorddadige terreurgroep, een gewapende arm van Iran, geïnfiltreerd in de Libanese samenleving. De leiders verheerlijken totalitair leiderschap en begeestigen de massa met parades, wapens, vlaggen en kreten dat ze Israël van de wereldkaart willen verwijderen. Het primaire doel van Hezbollah is niet het beëindigen van wat men de bezetting van Palestina door de zionisten noemt, maar het uitroeien van het Joodse volk. Allen die collaboreren met deze Islamfascisten, staan aan de verkeerde kant van de geschiedenis. Zij steunen deze hedendaagse versie van het Nazisme.
Het is niet alleen de haat tegen Israël maar Joden in Duitsland moeten zelfs opnieuw vrezen voor hun leven als ze herkenbaar zijn als Joden. “Jood” is weer een scheldwoord op Duitse schoolpleinen geworden. “Jood, laf varken, kom naar buiten en vecht alleen”, “Joden zijn kindermoordenaars” en “Allahu Akbar”-kreten zijn weer op de Kurfürstendamm te horen . . .Het is zelfs levensgevaarlijk om 24 uur met een keppeltje op door Berlijn te lopen.Dat ervaarde de journalist Claus Strunz van Sat1.
Op 8 december 2018 stemde de christen-democratische partij van Angela Merkel tegen een motie om de financiering voor de Palestijnse Autoriteit te bevriezen totdat deze stopt met het financieren van terroristen en hun families. De motie stelde dat “met de betalingen de PA willens en wetens terreur tegen Israël steunt en dit tot een waardige financiële onderneming maakt.” Merkel’s partij had daar echter geen oren naar. Tegen antisemitisme en andere smeerlapperij ageren, betekent echter weinig voor Merkel wanneer zij de stempel ‘Made in Iran‘ dragen. Want terwijl Iran Israël bedreigt met vernietiging, de Joodse staat een “kankergezwel in de regio noemt”, geld financiert en terroristische organisaties traint langs de grenzen van Israël, de Holocaust ontkent, ballistische raketten bouwt, onrust en oproer verspreidt in het Midden-Oosten, en ernstige mensenrechtenmisbruiken in eigen land pleegt, blijft Duitsland desondanks de belangrijkste handelspartner van Iran.
Op 12 februari 2019 eerden Duitse diplomaten op de Iraanse ambassade in Berlijn, de 40ste verjaardag van de Islamitische Revolutie van 1979 die een regime creëerde dat de vernietiging van de Joodse staat en de VS nastreeft. Niels Annen, staatssecretaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken, en een functionaris van de Iraanse balie bij het ministerie, die het genocidale mullah evenement bijwoonde, berichte dit aan het Duitse dagblad Bild voor massa-circulatie. De Amerikaanse ambassadeur in Duitsland Richard Grenell haalde de Duitse regering door de mangel voor het vieren van de Iraanse islamitische revolutie in Berlijn. De deelname van Duitsland aan de ceremonie ter ere van de Iraanse revolutie kwam nadat het bewind in Teheran aankondigde dat het zijn raketsysteem wilde uitbreiden en zijn militaire macht wilde versterken en nogmaals duidelijk heeft gemaakt de staat Israël van de wereldkaart te willen verwijderen.
In november 2018, na het negeren van Amerikaanse sancties tegen Iran, heeft de Duitse regering 911 miljoen euro exportkredieten verstrekt aan 58 Duitse bedrijven. De kredieten zijn bedoeld om de zakelijke omgang tussen (deze bedrijven) met Iran te beschermen tegen de grote risico’s van zijn markten. ‘De export van Duitse bedrijven naar Iran was zelfs al in oktober gestegen. Later in november bleek uit nieuwsrapporten dat Duitsland en Frankrijk het initiatief nemen bij het ontwikkelen van een handelsmechanisme tussen de EU en Iran dat bekend staat als het ‘Special Purpose Vehicle’, om Iran te helpen de Amerikaanse sancties te overbruggen. Merkel en de Franse president Emmanuel Macron doen hun uiterste best om het achterlijke middeleeuwse ayatollah-regime in leven te houden, welvarend en in staat om al zijn activiteiten te financieren. Merkel’s giftigheid voor Israël en de toenadering tot Iran gaan nog verder.
Begin december 2018 voerde Merkel een campagne om te voorkomen dat Midden- en Oost-Europese landen hun ambassades van Tel Aviv naar Jeruzalem zouden verplaatsen. Hoewel Duitsland Israëls leidende Europese handelspartner is en Duitse bedrijven fors investeren in Israëlische startups is de houding van Merkel met betrekking tot Israël echter negatief, waardoor een vraag blijft bestaan of haar regering vriend of vijand is. In Israël is men over het algemeen van mening dat Merkel positief tegenover Israël staat, maar dat is slechts schijn.
Merkel is de grootste donor van de
Palestijnen.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft op 29-08-2019 in Berlijn samen met terreurleider Mahmoud Abbas in Berlijn aangekondigd dat het land nu de grootste bilaterale donor van de Palestijnen is. Op de gezamenlijke persconferentie zei Merkel: "We zijn nu de grootste bilaterale donoren in de Palestijnse gebieden." Volgens het Duitse Bild-nieuws kondigde de federale regering aan dat in 2018 ongeveer 166,2 miljoen euro naar de Palestijnen stroomde. Bovendien heeft Duitsland ongeveer 173,2 miljoen euro overgemaakt aan de VN-hulporganisatie voor de zogenaamde Palestijnse vluchtelingen. Duitsland zal de economische ontwikkeling en de versterking van het maatschappelijk middenveld blijven ondersteunen, zei Merkel. Ze zei ook dat Duitsland blijft geloven in een tweestatenoplossing voor Israëli's en Palestijnen en dit de enige manier voor beide volkeren is om 'in vrede en veiligheid te leven'.
Merkel:
Duitsland is nu de grootste bilaterale donor voor de Palestijnen. Wat een schande! "We
waarderen kanselier Merkel's inspanningen om multilaterale samenwerking te
creëren, afgezien van unilaterale oplossingen om stabiliteit en vrede in de
wereld te creëren," zei terreurbaas Abbas. Hij benadrukte het belang van
de rol van Duitsland in het Midden-Oosten en bedankte het land voor zijn
financiële steun aan Palestijnse organisaties.
Nazi-Duitsland pleegde genocide op de Europese Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als zodanig heeft Duitsland een morele verplichting om Israël te ondersteunen tegen al haar vijanden. Duitsland doet dat niet! In plaats daarvan is Duitsland een vooraanstaande financier geworden van een neonazistische genocidale terroristische “Bende van Ramallah” in de volsmond (de Palestijnse Autoriteit) dat als doelstelling de totale vernietiging van Israël in het vaandel heeft staan. Een bende die zich bezig houdt met terreur, antisemitisme en andere vormen van haat en extremisme.
Jezus komt 
Franklin ter Horst
Terug naar: Inhoud