De
grootste slavenhandelaren in de geschiedenis van de mensheid waren moslims
Door:
Franklin ter Horst. (Aangemaakt: 7 november 2022)
De hypocriete Israël hatende meute schreeuwt moord en brand over
vermeende Israëlische schendingen van de Palestijnse mensenrechten, maar
dergelijke verontwaardiging is nauwelijks te horen over de wijdverbreide
slavernij in de Arabische landen. De antisemitische obsessie van degenen die
Israël zien als 's werelds enige schender van de mensenrechten en hun trouw aan
de fake-Palestijnen verklaren, is vooral schrijnend gezien hun gebrek aan
interesse in het misbruik dat door Palestijnse leiders wordt gepleegd
tegen hun eigen volk, de vervolging van Palestijnen in Libanon, en de
marteling en moord op Palestijnen door het Syrische regime. Nog opmerkelijker
is het stilzwijgen van mensenrechtenactivisten over slavernij in de Arabische
wereld. De grootste slavenhandelaren en
bezitters in de geschiedenis van de mensheid waren de Arabieren. Het
onderwerp kreeg in de jaren tachtig korte bekendheid met de publicatie van John
Laffins boek The Arabs
as Master Slavers (1982) en Murray
Gordons Slavery in the Arab World (1989). Laffin merkte op dat “de slavenhandel voor het eerst in Afrika
was begonnen door de Arabieren; zij waren de inkopers en leveranciers” en dat
“vanaf de vroegste periode van de geschiedenis van de islam in Afrika, slaven
vaak werden genoemd als eerbetoon of belasting betaald aan politieke
superieuren.”
De wreedste en langste
slavenhandel in de geschiedenis komt op rekening van Arabieren. De Senegalese antropoloog Tidiane N´Diaye
spreekt in zijn boek over de “versluierde volkerenmoord”.“De islamitische slavenhandel was de langste in de geschiedenis van de
mensheid”, aldus N´Diaye. Moslims hadden bijna duizend jaar lang het
monopolie op de handel met zwarte Afrikanen, voordat zo langzamerhand de eerste
Europeanen op dit terrein opdoken. Binnen een periode van ongeveer 450 jaar
ontrukten zij ongeveer 12 miljoen mensen aan het zwarte continent, de doden
niet meegerekend, die naar Noord- en Zuid-Amerika en naar het Caribische gebied
werden gedeporteerd. Via de islamitische slavenhandel werden “in totaal vermoedelijk tot 15 miljoen
Afrikanen naar de islamitische kernlanden tot aan China gedeporteerd; dat zijn
schattingen, zij reiken tot 17 miljoen.” Dat schrijft Charlotte Wiedemann
in een essay, dat begin 2012 verscheen in “Le monde diplomatique”. Ook N´Diaye
gaat uit van 17 miljoen betrokkenen, ook hier zonder diegenen die bij de
overvallen op de dorpen vermoord werden of tijdens de zware transporten om het
leven kwamen.
“Hij
duurde 1300 jaar lang en eiste veel meer slachtoffers dan de slavenhandel naar
Amerika – die 400 jaar duurde. De zwarte Afrikanen werden naar de Arabische
wereld, naar Turkije, naar Perzië en naar India verscheept. Of ze werden door
de Sahara naar Noord-Afrika gedreven. Velen stierven al bij de overvallen op de
dorpen of door de ontberingen tijdens het transport. Wie op de slavenmarkten
aankwam werd gecastreerd. Vier van de vijf Afrikanen sterven aan deze
gevaarlijke operatie. Ook de jongens en mannen, die het zwaarste werk op
plantages of in mijnen moeten doen, werden ontmand – niet alleen de eunuchen,
die in de huishouding werken of de harems bewaken.
Laffin citeert The Economist uit 1956: “Saoedi-Arabië lijkt het
meest schuldig wat betreft ‘klassieke’ slavernij.” De Saoedi's waren de
laatsten die de slavernij in Arabië afschaften - in 1962. Velen van hen werden
geen slaven meer genoemd, maar hun behandeling bleef precies hetzelfde als
voorheen. Zelfs in de jaren tachtig zag je advertenties in Saoedische kranten
die aanboden om 'een hardwerkend Indiaas meisje te ruilen' voor een 'laat-model
Amerikaanse auto'.
De status van buitenlandse arbeiders in Saoedi-Arabië, vooral die
van vrouwelijke huishoudsters, is zelfs nu zeer verontrustend en verwant aan
een soort slavernij. Zoals alle buitenlandse werknemers in Saoedi-Arabië, zijn
hun paspoorten in het bezit van hun werkgevers, die de macht hebben om hen
ervan te weerhouden hun baan te verlaten, of om ze in een oogwenk het land uit
te zetten. Deze werknemers zouden volgens de laatste regelgeving die bedoeld is
om "de arbeidsomstandigheden te verbeteren", recht hebben op
"negen uur rust" per dag, wat neerkomt op een potentieel van 15 uur
werk, zes dagen per week. Sommige van deze arbeiders worden seksueel misbruikt
door hun meesters, zonder verhaal. De omstandigheden waren zo slecht dat
verschillende landen, waaronder Oeganda, Ethiopië en de Filippijnen, hun
onderdanen hebben verboden om in Saoedi-Arabië te gaan werken totdat de arbeidsomstandigheden
in het Koninkrijk zijn verbeterd.
Moderne slavernij bestaat
bijvoorbeeld ook in Qatar, waar mensen als slaven worden behandeld.
Zoals bekend is Qatar gastland van de 22e editie van het FIFA wereldkampioenschap voetbal in 2022. De keuze voor Qatar
leidde tot heel wat mondiale tegenstand temeer omdat in juni 2014 de Britse
krant 'The Sunday Times' meldde dat stemgerechtigde FIFA-leden zijn omgekocht
om op Qatar te stemmen. Sinds de toekenning zijn er enorme
corruptiebeschuldigingen bekend geworden. Zo zou de Golfstaat de FIFA in totaal $ 880 miljoen voor het wereldkampioenschap hebben
betaald, bericht de “Sunday Times” in Groot-Brittannië. Daarvan zouden de
tv-zender uit Qatar, Al Jazeera, $ 400 miljoen en het emiraat Qatar $ 480
miljoen voor hun rekening genomen hebben. 
Negen
stadions zijn nieuw gebouwd en drie bestaande stadions gerenoveerd.
Daarvoor zijn honderdduizenden gastarbeiders aangetrokken die
onder erbarmelijke omstandigheden leven en als slaven worden behandeld. Door
levensgevaarlijke arbeidsomstandigheden hebben ruim 6500
arbeiders het leven verloren. Volgens onderzoek door “The Guardian” komen
er elke week gemiddeld 12 arbeiders uit India, Pakistan, Nepal, Bangladesh en
Sri Lanka om het leven. Het totale aantal gestorven uitzendkrachten is
vermoedelijk groter, omdat landen zoals Kenia en de Filippijnen, die eveneens
goedkope arbeidskrachten naar Qatar sturen, geen sterfgevallen registreren.
Uit een rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) dat
is vrijgegeven blijkt dat in 2021 naar schatting 50 miljoen mensen in moderne
slavernijomstandigheden leefden, waaronder 33 miljoen kinderen. Hiervan zitten
28 miljoen gevangen in dwangarbeid en 22 miljoen in gedwongen huwelijken.
Volgens de Global Slavery Index
(GSI) zijn meer dan 500.000 mensen slaven in Arabische landen. Shravan
Raghavan, de redacteur van Statecraft, een publicatie gericht op Zuid-Azië,
legt uit: “onder wat bekend staat als het
kafala-systeem, waarin ze in wezen eigendom worden van werkgevers.” Deze
immigranten hebben meestal geen idee waar ze aan beginnen. “Onder de
voorwaarden van het kafala-systeem,” merkt hij op, “kunnen arbeiders hun baan niet opzeggen of het land verlaten zonder de
toestemming van hun sponsor, en diezelfde sponsors houden hun paspoorten en
salarissen in en zelfs betaling eisen om hun vrijlating goed te keuren.” Velen
worden misbruikt:
Wetshandhavinginstanties
bieden weinig respijt en sturen over het algemeen vermoeide arbeiders terug
naar hun misbruikers als ze alarm durven slaan. Dit alles herinnert ons eraan
dat het in de islam geoorloofd is om slaven vast te houden.
Slavernij is acceptabel in de islam. In de koran zegt Allah tegen
Mohammed dat hij hem meisjes als seksslavinnen heeft gegeven: “O profeet, voorwaar, wij hebben uw vrouwen
wettig gemaakt aan u aan wie u hun bruidsschat hebt betaald, en degenen die uw
rechterhand bezit van degenen die Allah heeft jullie als oorlogsbuit gegeven.”
(Koran 33:50). Mohammed zelf kocht, verkocht en bezat slaven, waardoor de
praktijk sindsdien voor moslims is toegestaan, want Mohammed was de perfecte
man (al-insan al-kamil) en gedragsmodel (uswa hasana). Het herinnert ons er ook
aan dat moslims in de Koran wordt geleerd dat, hoewel ze de "beste van de
volkeren" zijn (3:110), ongelovigen de "meest verachtelijke van alle
geschapen wezens" zijn. (98:6) Gelukkig handelen lang niet alle moslims
hiernaar. Maar fanatieke moslims hebben het gevoel dat ze niet-moslims met
zoveel wreedheid kunnen behandelen als ze willen. Het zijn tenslotte ongelovigen.
In Soedan, waar nog steeds duizenden mensen door hun landgenoten
in het noorden tot slaaf worden gemaakt, riepen de Arabieren al in de 7e
eeuw de Jihad uit, de heilige oorlog tegen de zwarten. De Arabieren chanteerden
eeuwenlang de Afrikaanse koningen om zich aan de islam te onderwerpen en slaven
te leveren als beschermingsgeld. Tussen 1860 en 1890 deporteerden de Arabieren
meer slaven dan de Europeanen in een hele eeuw. Een centrum van de smerige
handel was het Oost-Afrikaanse eiland Zanzibar. Hier sloot men de mensen na het
verbod op de slavernij op in ondergrondse kerkers. De mensenhandel maakte van
de beruchte Tippu Tip de op één na rijkste man van Zanzibar. En nog na 1920
zwoegden er slaven op de plantages van het eiland.
Jezus komt 
Franklin ter Horst
E-mail: Hijkomt@hetnet.nl
Terug naar: Inhoud